WTC De Lustige Trappers – Hove
  • Home
    • Nieuws
    • Evenementen
  • Bone4Kids
    • Aankondiging 2022
    • Foto’s 2019
    • Foto’s 2018
  • Club
    • Bestuur
    • Uitrusting
    • Annelies Dom
  • Leden
    • Lid worden
  • Kalender
    • Mijn reserveringen
  • Sponsors
  • Foto’s
  • Contact
  • Aanmelden
  • Registreren

Author Archives: Danté

zondag 26 maart 2023 6:50 PM | by Danté | GEEN REACTIES

8ste Bone4Kids-Day 2023

Beste sport- en/of kunstliefhebber,

WTC De Lustige Trappers vzw uit Hove organiseert op zaterdag 7 oktober 2023 de 8ste Bone4Kids-Day ten voordele van onderzoek naar behandeling en genezing van kinderen met pseudoartrose.

Naar goede gewoonte organiseren we die dag een mooie fietsrit en verzorgde BBQ. Onder het motto dat Kunst en Sport hand in hand gaan, stellen we ook graag het werk van Jef Sterckx ‘Mijn Peloton’ tentoon.

Bent u een sportieveling, kunstliefhebber of eerder Bourgondiër? Of bent u het misschien wel alle drie? Noteer 7 oktober alvast in uw agenda en steun het Bone4Kids-Fonds door deel te nemen aan één of meerdere activiteiten!

Hopelijk mogen wij jou verwelkomen.

Namens Bone4Kids Fonds en WTC De Lustige Trappers vzw

Sportieve groeten
Meer info op www.wtcdelustigetrappers.be of bij Freddy Smet op +324 77 43 57 70

maandag 3 juni 2019 8:20 PM | by Danté | GEEN REACTIES

5de Bone4Kids-Day

Op zondag 19 mei 2019 organiseerde WTC De Lustige Trappers vzw de 5de Bone4Kids-Day. Onder een druilige regen ging om 09u00 de 2de Memorial Marc Twisk van start met 44 deelnemers. Voor een rit van 140km van Hove naar Huldenberg en terug.

Aansluitend was er na aankomst een BBQ ten voordele van het goede doel. Hierop mochten wij 41 sympathisanten van Bone4Kids verwelkomen.

Er werd een opbrengstcheque van €1000 overhandigd aan Prof. Liesbet Geris van het Bone4Kids-Fonds om het onderzoek naar behandeling voor kinderen met pseudoartrose verder te kunnen zetten. Ondertussen is het bedrag aangedikt tot € 1300 waarvoor dank aan alle deelnemers, sponsors, schenkers en medewerkers van de 5de editie.

Hou alvast zondag 10 mei 2020 vrij voor de 6de editie van de Bone4Kids-Day.

Tot dan.

dinsdag 19 februari 2019 12:42 PM | by Danté | GEEN REACTIES

WTC De Lustige Trappers vzw organiseert 5de Bone4Kids-Day

Op zondag 19 mei 2019 organiseert WTC De Lustige Trappers vzw de “2 de Memorial Marc Twisk” voor wielertoeristen. Een fietstocht van Hove Huldenberg – Hove over een afstand van 140km. Deze groepstocht is onder begeleiding van mobiele seingevers.

Gemiddelde snelheid van de rit is 28km/u.

Deelnameprijs:
– € 3.00 voor leden (VWB / Cycling Vlaanderen e.a.)
– € 5.00 voor niet leden.

Bevoorrading voorzien.
Kleedkamer en douchegelegenheid voorzien.

Om veiligheidsredenen max. 100 deelnemers per groep.
Tijdig inschrijven is de boodschap.
Voorinschrijving vanaf zondag 3 maart 2019 via http://www.wtcdelustigetrappers.be/site/events/2de-memorial-marc-twisk/ t.e.m. woensdag 15 mei 2019

Na de aankomst van de Memorial Marc Twisk is er aansluitend een BBQ ten voordele van Bone4Kids met overhandiging van opbrengstcheque aan de afgevaardigde van Bone4Kids.

Deelnameprijs:
– volwassen €25.
– kinderen t.e.m. 16 jaar €15
Voorinschrijving vanaf zondag 3 maart 2019 via http://www.wtcdelustigetrappers.be/site/events/bbq-ten-voordele-van-bone4kids/ t.e.m. zondag 12 mei 2019

Dit alles gaat door in sporthal “Sportpark Hove” en Cafétaria Weyninckhoven. Paul van Ostaijenlaan 2 2540 Hove.

Nodig vrienden en kennissen uit voor een gezellige, sportieve dag en fiets jezelf gezond, of neem deel aan de BBQ ten voordele van het welzijn van kinderen met pseudoartrose die jouw steun hard kunnen gebruiken.
Kan je niet aanwezig zijn, maar je wil Bone4Kids toch steunen. Dit kan door
een overschrijving naar BE32 9795 9580 2802 van WTC De Lustige Trappers vzw met vermelding Bone4Kids-Day 19052019.

dinsdag 10 juli 2018 6:36 PM | by Danté | GEEN REACTIES

Pseudoartrose-onderzoek evolueert gunstig dankzij Bone4Kids-fonds

Pseudoartrose-onderzoek evolueert gunstig dankzij Bone4Kids-fonds

“Na een botbreuk gaat 95 procent van de mensen in het gips en klaar is Kees. Maar bij kinderen met pseudoartrose helen zulke breuken niet of nauwelijks. We kennen ondertussen een aantal patiëntjes bij naam en dat maakt het onderzoek erg persoonlijk”, zegt biomedisch ingenieur Liesbet Geris. “De betrokkenheid van het Bone4Kids-fonds is cruciaal. Mede dankzij hun steun leerden we al ongelooflijk veel bij over betere behandelmodellen.”

07-06-2018

“Ze heet Roseline en was drie jaar toen ik voor het eerst over haar hoorde. Een van haar twee beentjes vertoonde een zware kromming en was al gebroken toen ze nog maar een paar maand oud was. Ondertussen zit ze in het tweede leerjaar en is die breuk nog altijd niet genezen, zelfs na verschillende operaties. Een amputatie lijkt nu de beste manier om Roselines levenskwaliteit te verbeteren.”

Liesbet Geris schetst de harde realiteit van pseudoartrose, een aandoening waardoor botten niet terug aan elkaar groeien na een breuk. “In Europa krijgen elk jaar 500 kinderen de diagnose”, zegt ze. “In ons land komen ze uiteindelijk vaak terecht bij Johan Lammens, orthopedisch chirurg in UZ Leuven en dé specialist in opereren met de Ilizarov-techniek. Die methode laat toe om moeilijke botcorrecties veilig uit te voeren door ringen te fixeren met pinnen rond het gebroken lidmaat. Genezend weefsel is nog heel zacht en deze techniek maakt daar gebruik van om het bot een millimeter per dag naar omlaag te trekken, in de richting van het andere botuiteinde.”

Klinkt pijnlijk.

“Het gaat heel geleidelijk, maar net daardoor vraagt het veel geduld. Een kind wil natuurlijk bewegen en niet eeuwig met die ringen en pinnen moeten rondlopen. Daarom streven we naar alternatieven die op lange termijn minder invasief zijn en die betere heling opleveren. We hopen op een dag bijvoorbeeld krachtige biologische oplossingen te vinden waarbij we nieuw bot vormen uit gezonde cellen van de patiënten.”

Omgekeerd zijn slechte cellen de boosdoeners?

“Ja. Pseudoartrose kadert vaak in neurofibromatose type 1 (NF1), een genetische aandoening die 1 op 3500 mensen treft. De mutaties tasten onder andere cellen in het beenvlies en de botten aan waardoor je weefsel van slechte kwaliteit krijgt en breuken niet helemaal kunnen genezen. NF1-expert Eric Legius en Johan Lammens hebben in UZ Leuven zulke patiëntjes, maar het ontbreekt hen aan methodes om hun breuken snel en afdoend te behandelen. Farmaceutische bedrijven zijn niet geïnteresseerd, omdat zo’n kleine groep getroffenen te weinig inkomsten oplevert. Maar dat gaat voorbij aan de dramatische gevolgen voor deze kinderen. En het klopt simpelweg niet. Behandelingen met cellen zijn inderdaad duur, maar dat weegt niet op tegen de kost van een prothese en het potentiële verlies van deze patiënten als latere arbeidskrachten.”

De KU Leuven onderneemt wel actie?

“Inderdaad. Het Prometheus-platform van de KU Leuven werkt, onder leiding van Frank Luyten, rond skeletale weefselbouwkunde. Ik ben er wetenschappelijk coördinator en werk er met een team rond grote en niet-helende botdefecten. Johan Lammens is als orthopedisch chirurg een stichtend lid van het platform. Op een gegeven moment was het vanzelfsprekend om de krachten te bundelen met Eric Legius.”

Hoe pakt u uw onderzoek aan?

“Bij deze pseudo-artrosepatiënten doet zich een zogenaamde niet-unie voor, een situatie waarbij de botuiteinden, die elkaar soms al jaren niet meer geraakt hebben, niet terug aan elkaar groeien. Ze is zo specifiek dat er in de literatuur geen goede diermodellen bestonden die ze goed nabootsen. We moesten dus eerst zo’n model ontwerpen, waarna we bij proefdieren testen gingen doen met onze levende implantaten bestaande uit combinaties van gezonde botcellen, een biomateriaal drager en groeifactoren, zeg maar chemische boosters die de cellen extra kracht geven om de connectie terug te maken.”

Dat vraagt wellicht tijd?

“Heel veel tijd. Als een van onze patiënten een breuk oploopt, moeten we zoveel mogelijk slecht weefsel verwijderen, een beetje zoals je bij tumorchirurgie zoveel mogelijk kankercellen wilt weghalen. Dat slaat dus een groot gat in het bot en om zeker te zijn dat we dat afdoend kunnen behandelen, doen we studies met gaten van 4,5 centimeter in het scheenbeen van schapen. Daarop passen we de Ilizarov-techniek toe, maken we een botdefect en brengen ons levend implantaat in. Het vraagt al snel zes tot acht maanden om resultaten te zien, en dan gaat het nog maar over één studie. Als wetenschapper bots je ook geregeld op obstakels en sla je soms wegen in die achteraf onnuttig blijken.”

Toch kunnen jullie positieve resultaten voorleggen?

“We hebben al ongelooflijk veel geleerd. We weten nu veel beter hoe we zo’n diermodel kunnen maken, wat werkt en wat niet en in welke zin we dus aanpassingen moeten doen. Ondertussen zijn onze chirurgen – die zowel de menselijke patiënten als de schapen opereren – ervan overtuigd dat als dit model goede genezing oplevert bij schapen, ze er ook de kinderen mee zullen kunnen helpen. Net omdat het om kinderen gaat, nemen ze geen enkel risico. Ze wil geen nieuwe behandeling toepassen zolang ze niet 100 procent zeker zijn van de veiligheid en doeltreffendheid ervan.”

Wat is jullie concrete streefdoel?

“De laatste fase met de ringfixator, waarbij de stukken bot elkaar bijna raken, hopen we te verkorten. Bovendien willen we de kans op nieuwe breuken aanzienlijk doen dalen. Vijfenzeventig procent van de patiëntjes die Johan Lammens met de Ilizarov-techniek behandelt genezen, maar sommigen lopen toch nieuwe breuken op. Met onze levende implantaten, die gezonde cellen en chemische boosters bevatten, zouden we dat willen vermijden.”

Welke rol speelt het Bone4Kids-fonds in dit verhaal?

“Het is opgericht door Steffie Kunnen, de mama van Roseline. Die wilde meer doen voor haar dochter dan de hele tijd over en weer rijden naar het ziekenhuis. We kregen al een ongelooflijke som van het fonds, wat ons in staat stelde om tussen andere financieringen door te blijven werken. Misschien nog belangrijker is de betrokkenheid van ouders zoals Steffie. Als zij aan boord zijn, kunnen we gemakkelijker andere geldschieters overtuigen. Het geeft mij als onderzoeker ook extra verantwoordelijkheid, vind ik. Ik ken ondertussen een aantal patiëntjes bij naam en dat maakt mijn werk heel persoonlijk. Elk jaar dat ons onderzoek langer duurt is een jaar waarin we hen niet optimaal kunnen helpen. Het houdt mij en mijn collega’s erg gemotiveerd.”

Lees meer over het Bone4Kids-fonds en hoe u het kunt steunen

woensdag 24 januari 2018 7:01 PM | by Danté | GEEN REACTIES

Nieuwsbrief Bone4Kids

Pseudoartrose-onderzoek evolueert gunstig dankzij Bone4Kids-fonds.
 
“Na een botbreuk gaat 95 procent van de mensen in het gips en klaar is Kees. Maar bij kinderen met pseudoartrose helen zulke breuken niet of nauwelijks. We kennen ondertussen een aantal patiëntjes bij naam en dat maakt het onderzoek erg persoonlijk”, zegt biomedisch ingenieur Liesbet Geris. “De betrokkenheid van het Bone4Kids-fonds is cruciaal. Mede dankzij hun steun leerden we al ongelooflijk veel bij over betere behandelmodellen.”                
 
07-06-2018
“Ze heet Roseline en was drie jaar toen ik voor het eerst over haar hoorde. Een van haar twee beentjes vertoonde een zware kromming en was al gebroken toen ze nog maar een paar maand oud was. Ondertussen zit ze in het tweede leerjaar en is die breuk nog altijd niet genezen, zelfs na verschillende operaties. Een amputatie lijkt nu de beste manier om Roselines levenskwaliteit te verbeteren.”
Liesbet Geris schetst de harde realiteit van pseudoartrose, een aandoening waardoor botten niet terug aan elkaar groeien na een breuk. “In Europa krijgen elk jaar 500 kinderen de diagnose”, zegt ze. “In ons land komen ze uiteindelijk vaak terecht bij Johan Lammens, orthopedisch chirurg in UZ Leuven en dé specialist in opereren met de Ilizarov-techniek. Die methode laat toe om moeilijke botcorrecties veilig uit te voeren door ringen te fixeren met pinnen rond het gebroken lidmaat. Genezend weefsel is nog heel zacht en deze techniek maakt daar gebruik van om het bot een millimeter per dag naar omlaag te trekken, in de richting van het andere botuiteinde.”
Klinkt pijnlijk.
“Het gaat heel geleidelijk, maar net daardoor vraagt het veel geduld. Een kind wil natuurlijk bewegen en niet eeuwig met die ringen en pinnen moeten rondlopen. Daarom streven we naar alternatieven die op lange termijn minder invasief zijn en die betere heling opleveren. We hopen op een dag bijvoorbeeld krachtige biologische oplossingen te vinden waarbij we nieuw bot vormen uit gezonde cellen van de patiënten.”
Omgekeerd zijn slechte cellen de boosdoeners?
“Ja. Pseudoartrose kadert vaak in neurofibromatose type 1 (NF1), een genetische aandoening die 1 op 3500 mensen treft. De mutaties tasten onder andere cellen in het beenvlies en de botten aan waardoor je weefsel van slechte kwaliteit krijgt en breuken niet helemaal kunnen genezen. NF1-expert Eric Legius en Johan Lammens hebben in UZ Leuven zulke patiëntjes, maar het ontbreekt hen aan methodes om hun breuken snel en afdoend te behandelen. Farmaceutische bedrijven zijn niet geïnteresseerd, omdat zo’n kleine groep getroffenen te weinig inkomsten oplevert. Maar dat gaat voorbij aan de dramatische gevolgen voor deze kinderen. En het klopt simpelweg niet. Behandelingen met cellen zijn inderdaad duur, maar dat weegt niet op tegen de kost van een prothese en het potentiële verlies van deze patiënten als latere arbeidskrachten.”
De KU Leuven onderneemt wel actie?
“Inderdaad. Het Prometheus-platform van de KU Leuven werkt, onder leiding van Frank Luyten, rond skeletale weefselbouwkunde. Ik ben er wetenschappelijk coördinator en werk er met een team rond grote en niet-helende botdefecten. Johan Lammens is als orthopedisch chirurg een stichtend lid van het platform. Op een gegeven moment was het vanzelfsprekend om de krachten te bundelen met Eric Legius.”
Hoe pakt u uw onderzoek aan?
“Bij deze pseudo-artrosepatiënten doet zich een zogenaamde niet-unie voor, een situatie waarbij de botuiteinden, die elkaar soms al jaren niet meer geraakt hebben, niet terug aan elkaar groeien. Ze is zo specifiek dat er in de literatuur geen goede diermodellen bestonden die ze goed nabootsen. We moesten dus eerst zo’n model ontwerpen, waarna we bij proefdieren testen gingen doen met onze levende implantaten bestaande uit combinaties van gezonde botcellen, een biomateriaal drager en groeifactoren, zeg maar chemische boosters die de cellen extra kracht geven om de connectie terug te maken.”
Dat vraagt wellicht tijd?
“Heel veel tijd. Als een van onze patiënten een breuk oploopt, moeten we zoveel mogelijk slecht weefsel verwijderen, een beetje zoals je bij tumorchirurgie zoveel mogelijk kankercellen wilt weghalen. Dat slaat dus een groot gat in het bot en om zeker te zijn dat we dat afdoend kunnen behandelen, doen we studies met gaten van 4,5 centimeter in het scheenbeen van schapen. Daarop passen we de Ilizarov-techniek toe, maken we een botdefect en brengen ons levend implantaat in. Het vraagt al snel zes tot acht maanden om resultaten te zien, en dan gaat het nog maar over één studie. Als wetenschapper bots je ook geregeld op obstakels en sla je soms wegen in die achteraf onnuttig blijken.”
Toch kunnen jullie positieve resultaten voorleggen?
“We hebben al ongelooflijk veel geleerd. We weten nu veel beter hoe we zo’n diermodel kunnen maken, wat werkt en wat niet en in welke zin we dus aanpassingen moeten doen. Ondertussen zijn onze chirurgen – die zowel de menselijke patiënten als de schapen opereren –  ervan overtuigd dat als dit model goede genezing oplevert bij schapen, ze er ook de kinderen mee zullen kunnen helpen. Net omdat het om kinderen gaat, nemen ze geen enkel risico. Ze wil geen nieuwe behandeling toepassen zolang ze niet 100 procent zeker zijn van de veiligheid en doeltreffendheid ervan.”
Wat is jullie concrete streefdoel?
“De laatste fase met de ringfixator, waarbij de stukken bot elkaar bijna raken, hopen we te verkorten. Bovendien willen we de kans op nieuwe breuken aanzienlijk doen dalen. Vijfenzeventig procent van de patiëntjes die Johan Lammens met de Ilizarov-techniek behandelt genezen, maar sommigen lopen toch nieuwe breuken op. Met onze levende implantaten, die gezonde cellen en chemische boosters bevatten, zouden we dat willen vermijden.”
Welke rol speelt het Bone4Kids-fonds in dit verhaal?
“Het is opgericht door Steffie Kunnen, de mama van Roseline. Die wilde meer doen voor haar dochter dan de hele tijd over en weer rijden naar het ziekenhuis. We kregen al een ongelooflijke som van het fonds, wat ons in staat stelde om tussen andere financieringen door te blijven werken. Misschien nog belangrijker is de betrokkenheid van ouders zoals Steffie. Als zij aan boord zijn, kunnen we gemakkelijker andere geldschieters overtuigen. Het geeft mij als onderzoeker ook extra verantwoordelijkheid, vind ik. Ik ken ondertussen een aantal patiëntjes bij naam en dat maakt mijn werk heel persoonlijk. Elk jaar dat ons onderzoek langer duurt is een jaar waarin we hen niet optimaal kunnen helpen. Het houdt mij en mijn collega’s erg gemotiveerd.”
 
Lees meer over het Bone4Kids-fonds en hoe u het kunt steunen

 

maandag 15 januari 2018 6:57 PM | by Danté | GEEN REACTIES

Club koopt AED-toestel dankzij actie ‘Samen voor hartvriendelijke wielerclubs’

Het project ‘Samen voor hartvriendelijke wielerclubs’ werd eerder dit jaar opgestart door een samenwerking tussen Defib Belgium en Belgian Cycling. WTC De Lustige Trappers uit Hove is de eerste club die via deze actie een AED-toestel aankoopt. Voorzitter Freddy Smet legt uit wat het bestuur van zijn club heeft overtuigd om het toestel aan te schaffen en hoopt dat veel clubs hun voorbeeld volgen.

Lees verder →

Featured

WTC De Lustige Trappers – Hove © 2023 All rights reserved Danté Cassiman